آبشار بیشه

آبشار بیشه

وقتی لرستان میای  باید سراغ آبشار ها را بگیری و اگه میتونی حتما سراغ آبشار بیشه را بگیر .. …

فردای روزی که رفتیم خرم آباد ، صبح بعد از بلعیدن صبحانه مفصل زدیم بیرون و با خرم آباد خداحافظی کردیم ..به سمت بروجرد
بعد از حدود ده کیلومتر یه جاده فرعی به  سمت راست مجبورمون کرد از مسیر خارج بشیم ..

آخه رو تابلوش نوشته بود  :  آبشار بیشه 65 کیلومتر..

و این 65 کیلومتر یکی از زیبا ترین 65 کیلومترهایی بود که تا حالا رفتیم …..

از بین مراتع و مزارع گندم  که  حالا دیگه موقع درو کردنشون بود و  رنگ زرد  بی نهایت زیباشون مبهوت کننده بود .

و کمی جلوتر یدونه سیاه چادر دیدیم .. کمی جلوتر دوتا   و باز هم جلوتر چند تا سیاه چادر … خدایا اومده بودیم تو قلمرو عشایر ….

چقدر آرامش داشت این منطقه …

نه ماشین بود نه هیاهو  نه استرس ..

فقط عزیزان عشایر بودند با دامهاشون …

کنار یه سیاه چادر ایستادیم و بانویی که روی سینی نون میپخت را دیدیم ….

اینجا بجای ترافیک ماشینها ترافیک  ببعی ها بود …

از بین کلی کوه و دشت رد شدیم  و از مناظر عالی لذت بردیم ..

یه جاهایی از مسیر خاکی بود البته مسطح شده بود و هیچ اذیتی نداشت ..

بالاخره بعد از دیدن پل ایستگاه قطار بیشه رسیدیم به نزدیک های آبشار و ماشین را تو پارکینگ تنها گذاشتیم و مسیر سرپایینی را به سمت رود خونه ادامه دادیم …

و رسیدیم به پل آهنی که میبایست از روی اون رد بشیم در حقیقت باید از  روی رودخونه سزار رد بشیم ..

و وقتی از روی پل آهنی رد میشی تازه متوجه میشی کجا هستی …

شکوه رودخونه خروشان و پر آب  سزار  و دیدن آبشار به این زیبایی و عظمت واقعا مجبورت میکنه کف کنی از این همه قدرت و خلاقیت خدا…..

آبشاری که از دل جنگلهای بلوط زاگرس میجوشه و به پایین میریزه ….

آبشار بیشه 48 متر ارتفاع داره و عرض ورودی آبشار 20 متره …

چقدر خوشحالم که نسل دوربین های آنالوگ تموم شده و دوربین ها دیجیتال هستند ..

وگرنه همین جا باید 3 تا حلقه فیلم 36 تایی مصرف می کردم .. ها ها ..

و بیشتر کسانی که اینجا بودند اهالی خرم آباد بودند …

مثل ما که جمعه ها میریم چیتگر ..اونها هم میان آبشار بیشه ..

ولی خدایی این کجا و اون کجا ..

اینجا یه تنی به آب میزنن و خستگی جسم و روح را با هم  به آب می دهند و …

جوان میشن و برمیگردند ..

ما هم مسیر رودخونه را بالا رفتیم و یه جای خلوت و کم عمق و عریض  ما هم زدیم به آب …

البته چون هیچی لباس همراهمون نبود فقط پاچه هامون را زدیم بالا و خیلی شیک و مجلسی  تو آب قدم زدیم …

ولی همین که جریان آب ،  ساق پاهاتو نوازش میده و سنگهای کف رودخونه کف پات را ماساژ میدهند ..جون دوباره میگیری اصلا دلت نمی خواد بیرون بیایی …

بالاخره دمپایی هلیا رو که آب برد مجبور شدیم بیاییم بیرون …

اومدیم بالا و از پل آهنی رد شدیم و توی رستوران هایی که  با  گونی و حصیر درست شده بودن یه جوجه کباب خوردیم و رفتیم سمت ماشین و باز هم جاده زیبا  .

…

توی برنامه سفرمون دیدن بروجرد هم بود که  طبق برنامه بعد از ظهر امروز باید میرفتیم …

پس مطالب  بروجرد را توی نوشته بعدی بخونید ..

مخلصیم -مجید حاتمی