ایل گلی

ایل گلی  یا همون شاه گلی  معروفترین تفرجگاه شهر تبریزه … اساسا گوئل یعنی استخر …

ابتدای ساخت شاه گلی قبل از صفویه بوده که اینجا منبع ذخیره آب برای زمینهای کشاورزی بوده .. دوره قاجار دور تا دور استخر را یکسری معبر ساختند و برای تلطیف هوا  کلی درخت کاشتند .. بعد دوره پهلوی ، شاه خائن این باغ و استخر به این بزرگی را به شهرداری داده تا برای مردم گردشگاه عمومی بشه ..

بعد اومدند وسطش حالت جزیره یه بنای دو طبقه و شکیل ساختند ..

ما معمولا  وقتی تبریز هستیم هر موقع فرصت دست بده یه سر میریم تا دور دریاچه قدمی بزنیم و  هوایی بخوریم .. و معمولا زمستونها این اتفاق بیشتر می افته ..

زمستونها ایل گلی از خود تبریز هم فکر کنم 7-8 درجه سردتره .. معمولا تمام فصل سرما   ، بیشتر دریاچه یخ زده و سرما تا مغز استخونت نفوذ میکنه ..

نگران نباشید اینجا کلی جای گرم هست که یه سری خوراکی گرم خوشمزه هم میفروشند که سرمای بیرون را از یادتون میبره ..

حاشیه خیابون کلی رستوران هست که عمدتا سیب زمینی و تخم مرغ (یر آلما یومورتا) و باقالی و آش و…. میفروشند …

توی سرمای منفی 10 درجه  محوطه بیرون  ، داخل که میشی یهو گرما میزنه تو صورتت و این فقط به لطف موشک امکان پذیره …ها ها ..

یه بخاری عجیب غریب دارند که شبیه موشکه  و واقعا نمیشه بهش نزدیک بشی چون ممکنه ذوب بشی … خیلی گرما داره ..

این هم عکس هدیه و هلیا و هومن  که سرمای هوا را میشه از  لوپ سرخشون حس کرد …آقا خیلی یخه .. ولی خیلی باحاله

ببینید چقدر خنده دار شده قیافه هاشون !!

معمولا از زور سرما دور دریاچه را همگی (حتی مامان ) بحالت رژه نظامی میریم و محکم پا میکوبیم تا گرم بشیم .. ئک او ئه .. ضربه .. ئک  او .. ئه .. ضربه

حالا بگم براتون از یرآلما یومورتا .. توی تبریز خیلی رواج داره و معمولا زمستونها همه جا هست … تخم مرغ آب پز و سیب زمینی کبابی .. با کره و مخلفات  خیلی میچسبه .. خدایی هم سالمه هم خوشمزه..

بقول شاعر : هیچ آدابی و ترتیبی مجوی ..   هرچه میخواهد دل تنگت بخور …بزن به بدن .. (البته عکس پائین بشقاب محسنه ..من پیاز نمیتونم بخورم)

حالا بد نیست عکس مردهای خانواده را ببنید که بی صبرانه منتظر غذا هستند .. البته و صد البته که جای همه عزیزان را خالی کردیم ..

اول یه آش دوغ خوردیم ..

که مسعود در اعتراض به آش دوغ که خیلی شله ..اونو با نی خورد ..!!

بریم دور دریاچه .. معمولا تو تمام فصول سال اهالی تبریز برای قدم زدن و تجدید حال و هوا اینجا میان و جالبه که با چه تیپهای رسمی و خفنی میان .. میدونید اینجا غیر از بحث پارک بودنش یه جورایی همه تو چشم هستند …باور کنید هر دفعه که من رفتم بالاخره چند نفر کراوات زده دیدم که داشتند  قدم میزدند ..

پس هواستون باشه بلند نشین با جین و تیشرت برید..!!

بچه ها هوای اینجا ملوسه .. یعنی هر نفسی که فرو میرود  دونه های اکسیژن را تا مغزت فرو میبرد ..

خدایی آسمون را تو عکس پائین ببینید …

روز ایل گلی یه جور قشنگه شبش یه جور دیگه قشنگه…

من پیشنهاد میدم یه بار روز برید .. یه بار هم شب ..خوبه؟ عجب پیشنهاد هوشمندانه ای خدایی!!!

خلاصه اینکه .. تبریزه و ایل گلی …..ایل گلیه و هواش …

اگه تا حالا نرفتید ..بهتره که همین حالا برید ..

ارادتمند – مجید حاتمی